Opolski Rynek

Odnawiając Opolski Rynek w całości udało się zachować średniowieczny kształt który był typowy dla miast budowanych w tym regionie.

Pierwsza zabudowa była drewniana ale to niestety sprzyjało rozprzestrzenieniu się wielu groźnych pożarów.
Dlatego już na początku XIV wieku zzaczęto budować domy murowane. Mniej więcej w tym też okresie pojawił się drewniany ratusz, który
początkowo był domem kupieckim a w późniejszym czasie stał się siedzibą władz i został przebudowany metodą murowaną. Po licznych
przebudowach które były konieczne po pożarach, ratusz osiągnął kształt który był wzorowany na budynkach w stylu weneckim.
W 1933 roku rozebrano przylegające do Ratusza kamienice. W tym samom roku runęła wieża ratuszowa,udało się ją odbudować w
innym stylu, do budynku ratusza w 1936 roku dobudowano również południowe skrzydło które zostało wzbogacone arkadami.

Niestety w 1945 roku podczas gdy Armia Czerwona zbobywała miasto w 1945 roku Opolski Rynek bardzo ucierpiał.
Zniszczeniu uległy prawie wszystkie zabytkowe kamienice po zachodniej i wschodniej stronie Rynku. Zostały one odbudowane po wojnie,
niestety większość z nich nie nawiązuje kształtem do tych dawnych przedwojennych. Architekci polscy nadali nowym budynkom kształty
nawiązujące do baroku.

Północna strona Rynku

Na Rynku znajduje się kamienica nr 11 która zosrtala odtworzona po wojnie w klasycystycznym stylu, jakim wówczas charakteryzowały się
ka mienice do przełomu XIX i XX wieku.
W tym miejscu swoją siedzibę miał pierwszy opolski zajazd pocztowy. Jednak początku XX wieku została ona przebudowana w stylu
eklektycznym, a zajazd zastąpił hotel „Pod Orłem”.
W obecnej kamienicy nr 13 działała gospoda oraz sklep tytoniowy i papierniczy, na piętrze znajdował się zegarmistrz.
Nieopodal w kamienicy nr 14 funkcjonowała włoska lodziarnia, a obok wypożyczalnia książek oraz dom odzieżowy.

Wschodnia strona Rynku

W narożnej kamienicy, aktualnie działa księgarnia, ale w XVIII wieku działał tam Rząd Krajowy, a późniejszych czasach Instytut
Położnictwa.
W XIX wieku została ona kupiona przez Erdmanna Raabe, był on właścicielem znanej w Europie firmy wydawniczej co sporowowało
otworcie w kamienicy drukarni, a pod koniec XIX wieku sklepu papierniczego.
Kolejna kamienica, w której obecnie znajduje się bank, wyglądem kojarzy się z przedwojenną kamienicą.Sa to kamienice numer 24 i 25.
Przed wojną był tam dom towarowy „Ehape”, do dawnego kształtu udało się je przywrócić dopiero po 70 latach.

Południowa strona Rynku

Po tej stronie Rynku znajdziemy trzy kamienice które zostaly odbudowane w stulu najbardziej możliwie zblkiżonym do przedwojennych.
Przed wojną w kamienicy numer 30 znajdowały się tu sklepy, hurtownia win oraz fabryka likierów. W kamienicy numer 31 znajdował się
dom mody z odzieżą damską, w ostatniej kamienicy która zarazem jest najstarszą i posiada cylindryczny donżon.

Zachodnia strona Rynku

Pod numerem zachowała się średniowieczna kamienica, która była nazywana „książęcą” lub „Pod Lwem”, nazwa wywodziłą się od rzeźby
znajdującej się na ścianie. Kamienica nr 32 posiada również cylindryczny donżon.
Kamienica ta do toku 1532 należała do opolskich Piastów, po pożarze z XVII nabył ją ród Oppersdorfów. Podczas trwania potopu szwedzkiego
mieszkał w niej król Jan Kazimierz Waza, tu również miał powstać uniwersał nawołujący poddanych monarchy do walki ze Szwedami.
Do roku 1927 kamienicę zdobił barokowy portal, obecnie znajduje się on po stronie północnej. Dwie sąsiadujące z nią kamienice odbudowano
zgodnie z wzrorek kamienic przedwojennych. Kamienice numer 4 i 5 mają kształt zupełnie inny niż reszta. Pod numerem 5, 6 i 7 kiedyś
znajdowały się gospody oraz restauracje, natomiast w ostatnich kamienicach po tej stonie mieściły się sklepy oraz zakład rymarski
i szewski.